Interview met Jeroen

Op de basisschool knutselde en timmerde hij graag. Jeroen bouwde hutten en voordat hij naar de LTS ging had hij al een eigen schuurtje van hout in elkaar gezet. “Ik wilde gewoon met m’n handen werken. School, tja… Lekker belangrijk.” Dat hij uiteindelijk voor de opleiding bouwkunde koos, was eigenlijk heel logisch.”De praktijklessen en vaktheorie vond ik heel leuk, de overige vakken hadden wat minder mijn interesse,” vertelt hij. Jeroen had altijd de ambitie om bij een klein bedrijf te timmeren. Tijdens vakanties deed hij dat dan ook. Zijn ouders zorgden ervoor dat hij de volledige MTS opleiding volgde. Als het aan hem had geleden had hij de verkorte versie gedaan zodat hij gelijk aan de slag kon. Achteraf is hij er blij mee. Na de MTS deed hij in de avonduren een aannemerscursus, want hij dacht toen dat-ie veel beter zelf aannemer kon worden.

Bij zijn stagebedrijf Schouten Leidschendam bleef hij plakken. “Tijdens mijn stage draaide ik al gewoon mee met timmeren. Dat mocht eigenlijk helemaal niet,” begint hij te vertellen. “Ook heeft de directeur mij een keer om 9.00 uur ’s ochtends ingeladen.” Toen hij als werkvoorbereider werkte stond hij namelijk zelf op de bouw te timmeren. ‘Zo, en nu ga jij mee naar kantoor’ waren de woorden van de directeur. “Vanaf toen ging ik wat meer naar binnen in plaats van de bouwplaats op,” legt hij uit. Jeroen kreeg bij Schouten veel vrijheid en kansen waardoor zijn doorgroeien heel natuurlijk is verlopen. “Ik weet mijn eerste keer als uitvoerder nog wel. Ik liep over het terrein en vond het super groot. Die spanning van die eerste keer herinner ik me nog heel goed. Achteraf had ik echt een kick en het vertrouwen in mezelf.”

“Als je me vroeger had gevraagd wat ik zou worden, had ik nooit projectleider gezegd.” Hij wilde altijd voor zichzelf beginnen en als hij dan die projectleiders zag dacht hij dat dat niks voor hem was door al het gezeur waar zij mee te maken kregen. Toen er een reorganisatie op zijn pad kwam, werd hij aan het denken gezet. Hij liep vast in wat hij wilde. Uiteindelijk trok die projectleider rol tóch wel en hij zette de stap.

Ze zaten nog geen drie kwartier om tafel toen Helmut, directeur productie, het tijd vond om Jeroen het echte werk te laten zien. ‘Kom, we rijden gelijk even naar een bouwplaats.’ Dat haalde hem over de streep en de handtekeningen werden snel onder de arbeidsovereenkomst gezet. Op 1 november 2022 werd Jeroen met champagne onthaald als projectleider. “Bleek het niet voor mij te zijn,” lacht hij hardop. Op zijn eerste werkdag werd de 50e verjaardag van Van Rhijn Bouw gevierd. ‘Kom jij maar even in het midden staan, dan weet iedereen gelijk wie je bent.’ Dat was de eerste ontmoeting met zijn nieuwe collega’s.

Als Jeroen terugkijkt op zijn eigen ontwikkeling ziet hij dat hij vooral op persoonlijk vlak is veranderd. “Ik kan nu echt uitzoomen en de grote lijnen zien,” legt hij uit. “Toen ik wat jonger was, kon ik verzanden in de details. Ook had ik de neiging om zelf bij te springen als iets niet goed ging.” In de loop der jaren leerde hij dat dat niet werkt. “Je moet niet alles zelf op willen lossen en als leidinggevende help je mensen juist als je ze de kans geeft om zelf een fout te fixen,” vertelt hij vanuit zijn ervaring. Zijn stijl van leidinggeven kan je omschrijven als faciliterend. Jeroen is helder en eerlijk over wat hij van iemand verwacht. “Ik ben echt van ‘we moeten het samen doen’ en mijn deur staat altijd open,” laat hij weten.

“Als je over de bouwplaats loopt en het wordt precies uitgevoerd zoals je van tevoren met het team hebt bedacht, dan word ik daar gelukkig van,” vertelt Jeroen. Die connectie met buiten is dus nog steeds een heel belangrijk onderdeel voor hem. Weliswaar komt hij niet meer op de bouw om zelf te timmeren, maar hij haalt daar nog altijd wel zijn hart op.